Wieczór jubileuszowy

 



100



październik 2013

 


WIARA JANA PAWŁA II

 

 

-----------------------------------------------------------------------------------------

 

POBIERZ

 

 

dokument w docdokument w pdfnagrania w zippodkład muzyczny na motywie pieśni Matko, która nas znasz

 

 

 

Głos Papieża: (nagranie - Częstochowa 6.06.1979). „Jasnogórska Matko Kościoła! Raz jeszcze oddaję Ci siebie w "macierzyńską niewolę miłości" wedle słów mego zawołania: Totus Tuus! Oddaję Ci cały Kościół - wszędzie, aż do najdalszych krańców ziemi! Oddaję Ci ludzkość i wszystkich ludzi - moich braci. Wszystkie ludy i narody. Oddaję Ci Europę i wszystkie kontynenty. Oddaję Ci Rzym i Polskę, zjednoczone poprzez Twego sługę nowym węzłem miłości. Matko, przyjmij! Matko, nie opuszczaj! Matko, prowadź!”.

 

Zapalenie świecy i „Apel Jasnogórski”.

 

Prowadzący: Po raz setny gromadzimy się, by lepiej poznawać myśl bł. Jana Pawła II i razem z nim się modlić. Chcemy dziś zatrzymać się przy wierze Ojca Świętego, by umocnić i ożywić naszą wiarę. Najpierw wysłuchamy poruszającego świadectwa, jakie wypowiedział wobec młodych podczas milenijnego Dnia Młodzieży w Rzymie. Później będziemy jednoczyć się z nim w modlitwie, która rodziła się z żarliwości jego wiary. Była to wiara płynąca z serca całkowicie oddanego Bogu przez Maryję, dlatego też, w miesiącu poświęconym Matce Bożej Różańcowej, przez Jej wstawiennictwo będziemy kierować nasze prośby ku Panu Bogu, błagając o miłosierdzie dla świata wzburzonego wojnami, bezradnego wobec przemocy i krzywdy.

 

Wszyscy: Odmawiają „Pod Twoją obronę” i śpiewają pieśń, np. Maryjo, prześliczna Pani lub Zdrowaś Maryjo.

 

 

Jan Paweł II - Nauczyciel prawdy

 

Lektor: Z Listu św. Pawła Apostoła do Galatów: „Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie” (Ga 2, 20).

 

Prowadzący: Te słowa z Listu św. Pawła Ojciec Święty uznał za swoje Credo. Słuchając jego świadectwa módlmy się, by każdy chrześcijanin mógł powiedzieć w prawdzie: „moje życie jest życiem wiary”. By każdy z nas był do głębi przekonany, że „Syn Boży umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie”.

 

Lektor: Z przemówienia do młodzieży zgromadzonej na Światowym Dniu Młodzieży (Rzym 16 sierpnia 2000): „Trzeba, aby wzrastała i umacniała się wasza wiara w Chrystusa. Świadectwo tej wiary pragnę złożyć wobec was, młodzi przyjaciele, na grobie apostoła Piotra, którego Następcą jestem z woli Bożej jako Biskup Rzymu. Dzisiaj ja jako pierwszy chcę wam powiedzieć, że niezachwianie wierzę w Jezusa Chrystusa naszego Pana. Tak – wierzę i za apostołem Pawłem powtarzam słowa: «obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie» (Ga 2, 20).

 

Wszyscy: Trwają przez chwilę w ciszy.

 

Lektor: (ciąg dalszy): „Pamiętam, że już jako dziecko nauczyłem się w domu rodzinnym modlić i ufać Bogu. Pamiętam środowisko mojej parafii w Wadowicach i parafię pod wezwaniem św. Stanisława Kostki na Dębnikach w Krakowie, gdzie otrzymałem podstawowe przygotowanie do życia chrześcijańskiego. Nie mogę też zapomnieć przeżyć z czasów wojny i lat pracy w fabryce. Moje powołanie do kapłaństwa dojrzało ostatecznie w okresie II wojny światowej, gdy Polska była pod okupacją. Tragedia wojny nadała szczególne zabarwienie procesowi dojrzewania tej życiowej decyzji. W takim kontekście coraz jaśniejsza stawała się we mnie świadomość, że Bóg chce, abym został kapłanem! Ze wzruszeniem wspominam ten moment mojego życia, gdy rankiem 1 listopada 1946 r. przyjąłem święcenia kapłańskie”.

 

Wszyscy: Trwają przez chwilę w ciszy.

 

Lektor: (ciąg dalszy): „Moje Credo trwa także w mej obecnej posłudze Kościołowi. Kiedy 16 października 1978 r., po wyborze na Stolicę Piotrową, zadano mi pytanie: «Czy przyjmujesz?», odpowiedziałem: «W posłuszeństwie wiary wobec Chrystusa, mojego Pana, zawierzając Matce Chrystusa i Kościoła – świadom wielkich trudności – przyjmuję». Od tamtej pory staram się spełniać to zadanie, czerpiąc każdego dnia światło i siły z wiary, która wiąże mnie z Chrystusem. Jednakże moja wiara, podobnie jak wiara Piotra i każdego z was, nie jest jedynie moim dziełem, moją wiernością prawdzie Chrystusa i Kościoła. Jest ona zasadniczo i przede wszystkim dziełem Ducha Świętego, darem Jego łaski. Bóg daje mnie, tak jak każdemu z was, swojego Ducha, abyśmy mówili «wierzę», a potem posługuje się nami, abyśmy dawali o Nim świadectwo wszędzie na ziemi”.

 

Wszyscy: Śpiewają pieśń, np. Credo, Domine, albo Janie Pawle Drugi.

 

 

Jan Paweł II - Orędownik u Boga

 

Prowadzący: Wysłuchaliśmy pięknego świadectwa wiary bł. Jana Pawła II. W dalszej części naszego czuwania włączmy się w jego modlitwę, w jego akt zawierzenia Maryi.

 

Lektor: Akt oddania Matce Bożej (Częstochowa 4 czerwca 1979 – nagranie): „Oblubienico Ducha Świętego i Stolico Mądrości! Twojemu pośrednictwu zawierzamy wspaniałą wizję i program odnowy Kościoła w naszej epoce, która wyraziła się w nauce Soboru Watykańskiego II. Spraw, abyśmy tę wizję i ten program w całej autentycznej prawdzie - tak jak za naszą nieudolną posługą dał nam ją poznać Duch Święty - w tejże samej prawdzie, prostocie i mocy czynili przedmiotem naszego postępowania, posługiwania, nauczania, pasterzowania, apostolatu. Żeby cały Kościół odradzał się w tym nowym źródle poznania swej własnej istoty i misji, nie czerpiąc z żadnych obcych ani zatrutych «cystern». Obyśmy w tym wielkim dziele coraz dojrzalej spotykali się z naszymi braćmi w wierze, ze Wschodu i z Zachodu, z którymi łączy nas tak wiele, choć jeszcze niejedno dzieli. Obyśmy, poprzez wszystkie środki poznania, wzajemnego poszanowania, miłości, wspólnego działania na wielu polach, mogli stopniowo odnaleźć boski zarys tej jedności, w którą mamy sami wejść i wszystkich wprowadzić, aby jedna owczarnia Chrystusa rozpoznała i przeżyła z radością swoją jedność na ziemi. O Matko zjednoczenia, ucz nas stale tych dróg, które do zjednoczenia prowadzą!”.

 

Wszyscy: Śpiewają pieśń, np. Matko, która nas znasz (1 zwr.).

 

Lektor: (nagranie – cd.): „Matko Dobrej Rady! Wskazuj nam zawsze, jak mamy służyć człowiekowi i ludzkości w każdym narodzie, jak prowadzić go na drogi zbawienia. Jak zabezpieczyć sprawiedliwość i pokój w świecie wciąż od wielu stron straszliwie zagrożonym. Jakże bardzo pragnę przy dzisiejszym spotkaniu zawierzyć Ci, o Matko, te wszystkie trudne sprawy społeczeństw, ustrojów i państw, które nie mogą być rozwiązane na drodze nienawiści, wojny i samozniszczenia, ale tylko na drodze pokoju, sprawiedliwości, poszanowania praw ludzi i narodów”.

 

Wszyscy: Śpiewają pieśń, np. Matko, która nas znasz (2 zwr.).

 

Lektor: (nagranie – cd.): „O Matko Kościoła! Spraw, ażeby Kościół ten cieszył się wolnością i pokojem w spełnianiu swojej zbawczej misji! Niech staje się w tym celu dojrzały nową dojrzałością wiary i wewnętrznej jedności. Pomóż nam przemóc opory, trudności i słabości! Pomóż nam ujrzeć na nowo całą prostotę i godność chrześcijańskiego powołania! Spraw, aby nie brakowało «robotników w winnicy Pańskiej». Uświęcaj rodziny. Czuwaj nad duszą młodzieży i sercem dzieci. Pomóż w przezwyciężeniu wielkich zagrożeń moralnych, które w różnych narodach godzą w podstawowe środowiska życia i miłości. Daj nam odradzać się wciąż całym pięknem świadectwa dawanego Krzyżowi i Zmartwychwstaniu Twojego Syna. O jakże wiele byłoby spraw, które przy tym spotkaniu powinien bym wyrazić, nazwać po imieniu. O jakżeż wiele byłoby ludów i narodów, o których chciałbym Ci tu powiedzieć, Matko, po imieniu. Zawierzam Ci je wszystkie w milczeniu. Zawierzam Ci je wszystkie, o Matko, tak jak Ty sama najlepiej je znasz i odczuwasz. Czynię to na miejscu wielkiego zawierzania, skąd widać nie tylko Polskę, ale także Kościół cały w wymiarach krajów i kontynentów: cały w Twoim macierzyńskim Sercu. Ten Kościół cały, w świecie współczesnym i przyszłym, Kościół postawiony na drogach ludzi, ludów, narodów i ludzkości, ja, Jan Paweł II, jego pierwszy sługa, oddaję tutaj Tobie, Matce, i zawierzam z bezgraniczną ufnością. Amen”.

 

Wszyscy: Śpiewają pieśń, np. Matko, która nas znasz (3 zwr.).

 

Prowadzący: Rozważając tajemnicę śmierci Pana Jezusa na krzyżu, powierzajmy Matce Bożej najtrudniejsze sprawy Kościoła i świata, wierząc, że boleść Matki rodzi nowe życie, a krzyż Jezusa jest drogą do zmartwychwstania.

 

Wszyscy: Pozostają w chwili ciszy, a następnie odmawiają dziesiątek różańca i śpiewają pieśń, np. Totus Tuus, Maria lub Zawitaj Matko.

 

Prowadzący: Zwróćmy się teraz z prośbą o orędownictwo do bł. Jana Pawła, modląc się słowami Litanii.

 

Litania do bł. Jana Pawła II.

 

Prowadzący: Ogarniając sercem cały Kościół i świat, wszystkich ludzi potrzebujących pomocy, wzywajmy Ducha Świętego.

 

Wszyscy: Śpiewają Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze tej ziemi. Śpiew powtarza się po każdej prośbie.

 

Lektorzy:

-      Aby były zachowane „sprawiedliwość i pokój w świecie wciąż od wielu stron straszliwie zagrożonym”.

-    Aby „cały Kościół odradzał się w [czystym] źródle poznania swej własnej istoty i misji, nie czerpiąc z żadnych obcych ani zatrutych «cystern»”.

-      Abyśmy „coraz dojrzalej spotykali się z naszymi braćmi w wierze, ze Wschodu i z Zachodu”.

-      Abyśmy widzieli „całą prostotę i godność chrześcijańskiego powołania”.

 

Wszyscy: Odmawiają modlitwę „Ojcze nasz”, śpiewają pieśń, np. Panie, światło miłości twej świeci lub Abba, Ojcze.

 

Boże, w Trójcy Przenajświętszej, dziękujemy Ci za to, że dałeś Kościołowi Papieża Jana Pawła II, w którym zajaśniała Twoja ojcowska dobroć, chwała krzyża Chrystusa i piękno Ducha miłości. On, zawierzając całkowicie Twojemu miłosierdziu i matczynemu wstawiennictwu Maryi, ukazał nam żywy obraz Jezusa Dobrego Pasterza, wskazując świętość, która jest miarą życia chrześcijańskiego, jako drogę dla osiągnięcia wiecznego zjednoczenia z Tobą. Udziel nam, za Jego przyczyną, zgodnie z Twoją wolą, tej łaski, o którą prosimy z nadzieją że Twój sługa Papież Jan Paweł II zostanie rychło włączony w poczet Twoich świętych. Amen.

 

Następuje błogosławieństwo (jeśli jest kapłan) lub znak krzyża i śpiew: Barka lub pieśń do Jana Pawła II.

 

s. Agnieszka Koteja, albertynka